یک قطره امید کافیست
تا از صدای تنهایی در این شهر بگذری
و پرنده باشی
مهربانی دست های توست
که غزل های سبز را
روی کاغذ هایت نقاشی می کند
تاریکی
هنوز فرصتی است برای نبودن
اما تو
پلک شبهایت را رو به روی مهتاب باز کن
کلمات کلیدی:
